Με πατρική αγάπη και ευχές Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (Μήνυμα Πρωτοχρονιάς 2008)

Μήνυμα Πρωτοχρονιάς 2008 28/12/2007 ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Δ Ο Υ Λ Ο Σ Αγαπητά μου Παιδιά, ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ που δεν τιθασσεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού, και το αύριο σήμερα και χθες. Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας, εκόντες άκοντες, παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κι αλλοίμονο σ' εκείνους που δεν έχουν ακόμη βρη την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Κι εμείς συμπράττουμε σ' αυτό, άλλοι για το καλό και άλλοι για το κακό. Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους. Αλλοιώς είναι σάρκες, έκδοτοι σε πάθη ατιμίας, πρόθυμοι για κάθε τι που ευτελίζει την ύπαρξή μας. Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει. ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζη σ' ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ 2008 - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Με πατρική αγάπη και ευχές Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/christodoulos.asp?what_main=1&what_sub=7&lang=gr&archbishop_heading=%CC%E7%ED%FD%EC%E1%F4%E1

Η ιστορία και το έθιμο της Βασιλόπιτας!

Η ιστορία της Βασιλόπιτας
Συνέβη πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.
Βρισκόμαστε στον 4ο αιώνα μ.Χ. στην Καισάρεια της Μικράς Ασίας. Πρεσβύτερος των χριστιανών της περιοχής εκείνο τον καιρό, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αγίους της εκκλησίας μας, ο Μέγας Βασίλειος. Την ίδια εποχή αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Ιουλιανός, που έμεινε στην ιστορία γνωστός με το όνομα Ιουλιανός ο Παραβάτης. Σε μια από τις εκστρατείες του κατά των Περσών, ο Ιουλιανός πέρασε από την Καισάρεια. Εκεί έγινε δεκτός από τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος του πρόσφερε τρία κριθαρένια ψωμιά. Σημειωτέον ότι οι κάτοικοι της Καισάρειας ήταν στην πλειοψηφία τους φτωχοί άνθρωποι και ότι ο Ιουλιανός είχε ζητήσει να του προσφέρουν ό,τι έχουν, εννοώντας όμως και περιμένοντας χρυσάφι και πολύτιμα δώρα. Θυμωμένος από τα τρία κριθαρένια ψωμιά έστειλε, μετά την αναχώρηση του, ως ανταπόδοση τρεις μπάλες σανό. Ο Μέγας Βασίλειος τότε του απάντησε τα εξής: «Όπως μας ζήτησες, εμείς σου προσφέραμε αυτό που έχουμε και τρώμε. Το ίδιο πιστεύουμε έκανες και εσύ. Σε ευχαριστούμε».
Η απάντηση του Αγίου Βασιλείου θύμωσε περισσότερο τον Ιουλιανό, ο οποίος ορκίστηκε ότι γυρνώντας από την εκστρατεία θα καταστρέψει την Καισάρεια. Πέρασε ο καιρός και τα νέα ότι ο Ιουλιανός επιστρέφει έφτασαν στον Μέγα Βασίλειο. Εκείνος προσπαθώντας να σώσει το ποίμνιο του, κάλεσε όλους τους πιστούς να προσφέρουν ό,τι πολύτιμο είχαν, ώστε να δοθεί στον Ιουλιανό και να κατευναστεί έτσι ο θυμός του. Ο λαός έκανε όπως του είπε ο ποιμενάρχης του και συγκεντρώθηκαν τα πολύτιμα αντικείμενα. Κατόπιν ο Μέγας Βασίλειος και ο λαός έκαναν αγρυπνία και προσεύχονταν για την σωτηρία τους. Στην διάρκεια της αγρυπνίας αυτής, ο Μέγας Βασίλειος είδε ένα όραμα. Στο όραμα αυτό η Παναγία έστειλε τον Άγιο Μερκούριο και στρατιά Αγγέλων κατά του Ιουλιανού. Το όραμα αυτό φανέρωσε στον Άγιο τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα λίγο έξω από την Καισάρεια. Έτσι, ο κίνδυνος εξέλειψε και τα πολύτιμα αντικείμενα έπρεπε να επιστραφούν στους κατόχους τους. Για να μην μπουν στον πειρασμό να πάρουν κάτι που δεν τους ανήκε, ο Μέγας Βασίλειος έδωσε εντολή να ζυμωθούν μικρές πίτες και μέσα σε αυτές να τοποθετηθούν τα πολύτιμα αντικείμενα που έπρεπε να μοιραστούν. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν στους πιστούς και ως εκ θαύματος, ο καθένας βρήκε στην πίτα που πήρε ό,τι είχε προσφέρει για την σωτηρία από τον Ιουλιανό.

Το πρωτοχρονιάτικο έθιμο του ροδιού και του ποδαρικού!

Το «σπάσιμο του ροδιού» (Ελλάδα {ξεκίνησε απο την Πελοπόννησο})
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο.
Στην επιστροφή, ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη του ένα λειτουργημένο ρόδι, που στην Μικρά Ασία το φυλούσαν στα εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή τη μέρα του Σταυρού. Είναι αυτός που κάνει το ποδαρικό και σπάει το ρόδι. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν. Δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι είναι ο πρώτος που μπαίνει στο σπίτι για να κάνει το ποδαρικό με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα για να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά.»
Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.
Στην Αράχωβα, μαζί με το ρόδι κρατούν κι ένα λιθάρι που το «ξαστρίζουν» αποβραδίς, δηλαδή τ' αφήνουν τη νύχτα κάτω από τα άστρα. « Σαν το λιθάρι γεροί και σαν το ρόδι γεμάτοι» φωνάζουν πετώντας τα.

Το πρωτοχρονιάτικο έθιμο της κολόνιας και της κρεμύδας!

Οι κολόνιες (Κεφαλονιά)
Στην Κεφαλονιά, αλλά και στα άλλα νησιά των Επτανήσων, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας:
"Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς".
Η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι: "Καλή Αποκοπή", δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα:
"Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε,
ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε
και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου,
την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου".

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε΄ Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται.

Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως, ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

“Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ᾿ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις. ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται.“

 Τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ μας, ὅπως κατεγράφη στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον: “Ἄραγε, ὅταν θὰ ἔλθω, θὰ εὕρω τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;”, πραγματώνεται στὶς ἡμέρες μας.

Η Χριστιανική Φοιτητική Δράση Θεσσαλονίκης σας εύχεται ευλογημένα Χριστούγεννα

http://www.xfd.gr/

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ! Γι᾿ αὐτό: ὅλα γιά τόν Χριστό, τόν Χριστό νά μήν Τόν ἀνταλλάξεις μέ τίποτε!

Ὁ Χριστός ὁ Θεός γεννήθηκε στή γῆ ὡς ἄνθρωπος. Γιατί;
Γιά νά μᾶς ἐξηγήσει μέ τή Γέννησή Του τή γέννησή μας. O Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός.
Νά, μέσα σ᾿ αὐτό περιλαμβάνεται ὅλο τό μυστήριο τῆς θαυμαστῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου. Tήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων. Μέσα σ᾿ αὐτό περιέχεται ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιό Του καί ὅλη ἡ Ἐκκλησία Του καί κάθε τι πού βρίσκεται μέσα σ᾿ Αὐτήν. Oλα τά ἅγια Μυστήρια καί ὅλες οἱ ἅγιες ἀρετές καί μέσα σ᾿ αὐτές ὅλες οἱ ἅγιες θεϊκές δυνάμεις.

Τα Χριστούγεννα του παπά Τύχωνα

Μυστήριες οι μέρες των Χριστουγέννων. Παράξενες. Καί απογοητευτικές. Περιμένουμε να μας γεμίσουν χαρά. Καί τελικά αποδείχνεται πώς περιμένουνε κι αυτές το ίδιο από μας. Τίς γεμίζουμε δώρα καί χριστουγεννιάτικα στολίδια. Εξωτικές συνταγές καί ακριβές σαμπάνιες. Κι αυτές, αχάριστες, μας προσπερνούν καί δίνουν τα δώρα τους σε τύπους άσχετους καί μέρη απίθανα. Όπως καληώρα στο κελλί του Παπα-Τύχωνα. «Κάθε Χριστούγεννα ό Γέροντας θα οικονομούσε μια ρέγκα, για να πέραση όλες τις χαρμόσυνες ήμερες του Δωδεκαημέρου με κατάλυση ιχθύος. Την δε ραχοκοκκαλιά της ρέγκας δεν την πετούσε, αλλά την κρεμούσε με μια κλωστή καί, όποτε ήταν καμιά Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή καί είχε κατάλυση ιχθύος, έβραζε λίγο νερό σ' ένα κονσερβοκούτι, βουτούσε την ραχοκοκκαλιά δυό-τρεΐς φορές στο νερό, για να πάρη λίγη μυρωδιά, καί μετά έριχνε λίγο ρύζι. Έτσι έκανε κατάλυση καί κατηγορούσε καί τον εαυτό του ότι τρώει καί ψαρόσουπες στην έρημο! Την ραχοκοκκαλιά αυτή την κρεμούσε πάλι στο καρφί καί για άλλη κατάλυση, μέχρι πού άσπριζε πια καί τότε την πετούσε» (Μοναχού Παΐσίου Άγιορείτου, Άγιορεϊται Πατέρες καί Αγιορείτικα, έκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης 6 Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σ. 22).
Ψήνουμε καί τηγανίζουμε καί σωτάρουμε καί μαρινάρουμε τόνους κρέατος καί βουτύρου καί εξωτικών εδεσμάτων καί τη γλύκα ενός ξαοπρισμένου ψαροκόκκαλου ακόμη δεν την αξιωθήκαμε. Ίσως κάποτε. Γιατί όχι φέτος;

του θεολόγου-μουσικού Ηλία Λιαμή

http://proskynitis.blogspot.gr

Το «ψωμί του Χριστού» - το έθιμο του Χριστόψωμου!

Το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Το κόβουμε ανήμερα τα Χριστούγεννα, ανταλλάσσοντας πολλές ευχές. Το «ψωμί του Χριστού» το φτιάχνει την παραμονή των Χριστουγέννων η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά (από ξερό βασιλικό κ.λ.π.).

Επάνω, χαραγμένος ο Σταυρός. 

Γύρω - γύρω διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια.

Τα Χριστούγεννα ο νοικοκύρης παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, το κόβει και το μοιράζει σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονται στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Ζητάει ο Ηρώδης να σκοτώση το Βρέφος

Όταν ο Ιωσήφ είδε το παιδί που γεννήθηκε (τον Χριστό), ένοιωσε μεγάλη χαρά μέσα του. Ταράχτηκε όμως σαν έμαθε πως ο βασιλιάς Ηρώδης ζητούσε πληροφορίες για το παιδί. Την ταραχή του αυτή διαλύει άλλη χαρά, το λαμπρό αστέρι και η προσκύνηση των μάγων. Πάλι όμως μετά τη χαρά ξανάρχεται ο φόβος και ο κίνδυνος. Ζητάει ο Ηρώδης να σκοτώση το Βρέφος. Πρέπει ανθρώπινα να αλλάξη σπίτι, να φύγη μακριά.
Δεν έπρεπε ο Χριστός να θαυματουργήση τότε και να σωθή εκεί; Όχι. Αν έκανε θαύματα από νήπιο, δεν θα τον θεωρούσαν και άνθρωπο, παρά μόνο Θεό. Προηγήθηκαν η κυοφορία, γέννα, θηλασμός, πολύχρονη ησυχία και αφάνεια, περιμένοντας την ώριμη αντρική ηλικία. Και όλα αυτά για να γίνη παραδε¬χτό το μεγάλο Μυστήριο, η ένωση του τέλειου Θεού και του τέλειου ανθρώπου στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού, το μεγάλο Μυστήριο τη θείας Οικονομίας.

(Ιερός Χρυσόστομος)

http://4synodoiporoi.blogspot.gr

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι! (ορεκτικό - γεύμα - γλυκό) + σαλάτα. Ολοκληρωμένη πρόταση με πιάτα έκπληξη!

Χριστουγεννιάτικα γεμιστά μανιτάρια (ορεκτικό)
Υλικά
8 μεγάλα φρέσκα ολόκληρα μανιτάρια
3 φρέσκα κρεμμυδάκια
2 πιπεριές κόκκινες
1 πιπεριά πράσινη
2 κ.σ ψιλοκομμένο μαϊντανό (ή άνηθο)
1/4 τριμμένη φέτα (ή κεφαλοτύρι)
λίγη ρίγανη
λίγο ελαιόλαδο ή βούτυρο
λίγο νερό

Το έθιμο του Χριστόξυλου και του Χριστουγεννιάτικου αναμμένου πουρναριού!

Το Χριστόξυλο (Μακεδονία)
Στα χωριά της βορείου Ελλάδας, ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια τις παραμονές των γιορτών και διαλέγει το Χριστόξυλο, δηλαδή το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά, που θα το πάει σπίτι του, με σκοπό να καίει συνέχεια στο τζάκι από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα. Ο λαός πιστεύει ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.
Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει καλά το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, δηλαδή τα κακά δαιμόνια.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού θα ανάψει την καινούρια φωτιά και θα μπει στην πυροστιά το Χριστόξυλο, με ευχή όλων να αντέξει για όλο το δωδεκαήμερο των γιορτών.

Το έθιμο της Χριστουγεννιάτικης ζύμης και των τηγανίδων!

Το έθιμο της Χριστουγεννιάτικης ζύμης (Κρήτη)
Σε χωριά της επαρχίας Αμαρίου, στην Κρήτη, τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων βάζανε λίγη κοινή ζύμη σ’ ένα πιάτο και κάποια στιγμή, ενώ βεγγερίζανε (ξενυχτούσαν συζητώντας) περιμένοντας, η ζύμη ανέβαινε και γινόταν προζύμι. Τότε, κατά την πίστη των ανθρώπων, ήταν η ώρα που γεννάται ο Χριστός!

Οι τηγανίδες (χωριά της Έξω Μάνης)
Σε όλα τα σπίτια, παραμονές Χριστουγέννων θα έπλαθαν και θα έψηναν τις τηγανίδες, τα μανιάτικα λαλάγγια. Στο σοφρά ή σε κάποιο τραπέζι κοντά στην φωτογονία, η μητέρα και τα κορίτσια έπλαθαν το έτοιμο ζυμάρι σε χοντρό μακαρόνι, τις τηγανίδες, και το δίπλωναν τεχνικά στα τέσσερα. Μετά το έριχναν στη μεγάλη τηγάνα που ήταν γεμάτη καυτό λάδι πάνω στη φωτιά, για να ψηθεί.
Η πρώτη τηγανίδα, μεγάλη και στρογγυλή με Σταυρό στη μέση, ήταν του Χριστού, η δεύτερη του σπιτιού κ.λ.π.
Τις ψημένες τηγανίδες τις έβαζαν μέσα σε μπουρέκια (στρογγυλά μπακιρένια ταψιά) και σε λεκάνες. Όταν στράγγιζαν καλά τις έβαζαν σε κοφίνια και τις κρεμούσαν ψηλά. Η ποσότητα του ζυμαριού που θα γινόταν τηγανίδες ήταν ανάλογη με τον πληθυσμό της φαμελιάς.
Η φωτιά για τις τηγανίδες έπρεπε να είναι δυνατή και να έχει διάρκεια. Γι αυτό ο πατέρας έσκιζε τα χοντρά κούτσουρα. Ήταν η καλύτερη καύσιμη ύλη για την περίπτωση.

Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου στεφανιού & της Χριστουγεννιάτικης κάρτας

Το Χριστουγεννιάτικο στεφάνι
Αποτελούμενο κυρίως από γκι, κουκουνάρια και έναν τεράστιο κόκκινο φιόγκο, συνηθίζει να στολίζει τα σπίτια μας τα Χριστούγεννα. Πρόκειται για κυκλικές κατασκευές, αποτελούμενες από λουλούδια, φύλλα και πολλές φορές φρούτα, που χρησιμοποιούνται ως στολίδια, κρεμιούνται στον τοίχο ή στην πόρτα και άλλοτε τοποθετούνται στο γιορτινό τραπέζι. Τα στεφάνια, έχουν κυκλική μορφή γιατί συμβολίζουν την αιωνιότητα. Πιστεύεται ότι φέρνουν ευτυχία για τη νέα χρονιά που έρχεται. Πολλές φορές, επάνω τους τοποθετούνται και κεριά, που συμβολίζουν τον ήλιο στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ενώ το γκι, οι κόκκινοι καρποί του και τα κουκουνάρια συμβολίζουν το θέρο.

Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου γουρουνιού και των καρυδιών!

Το Χριστουγεννιάτικο γουρούνι (Θεσσαλία)
Γινόταν σε κάθε οικογένεια το έθιμο του γουρουνιού, το οποίο εξέτρεφαν για το σκοπό αυτό. Το γουρούνι αναλάμβαναν να το σφάξουν οι άντρες του σπιτιού την παραμονή των Χριστουγέννων. Το χοιρινό κρέας αποτελούσε το κύριο φαγητό στο Χριστουγεννιάτικο γεύμα, όπως άλλωστε και σήμερα. Επίσης, έφτιαχναν λουκάνικα από το γουρούνι, τα οποία κρεμούσαν μέχρι να στεγνώσουν, ενώ το λίπος του γουρουνιού το αποθήκευαν σε δοχεία και το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική.

Το έθιμο της Χριστουγεννιάτικης κάλτσας!

Η Χριστουγεννιάτικη κάλτσα είναι μία άδεια κάλτσα ή ένας σάκος σε σχήμα κάλτσας που συνηθίζουν να κρεμάνε τα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων για να τη βρει ο Άγιος Βασίλης και να τη γεμίσει με μικρά παιχνίδια, γλυκίσματα, φρούτα, όταν έρθει να τους επισκεφτεί. Η παράδοση θέλει τα παιδιά που δεν ήταν φρόνιμα καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς να βρίσκουν μόνο ένα κομμάτι κάρβουνο μέσα στην κάλτσα τους.
Παραδοσιακά, η κάλτσα συνηθίζεται να κρεμάται στο τζάκι, αλλά στα σπίτια που δεν υπάρχει τζάκι, κρεμιέται σε ένα μέρος όπου μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση ο Άγιος Βασίλης. Παλιότερα, τα παιδιά κρέμαγαν μία από τις κάλτσες που φορούσαν καθημερινά, αλλά με το πέρασμα των χρόνων, φτιάχτηκαν ιδιαίτερες κάλτσες, ειδικά για αυτό το σκοπό. Πολλές οικογένειες φτιάχνουν από μόνες τους τις χριστουγεννιάτικες κάλτσες και γράφουν επάνω το όνομα του κάθε μέλους.

Χριστουγεννιάτικες κινούμενες εικόνες! (μέρος 5ο) ΝΕΟ!

Μπορείς να τις έχεις με τον γνωστό τρόπο, κάνοντας δεξί "κλικ" πάνω στην εικόνα που θέλεις και μετά αποθήκευση.

"Τω καιρώ εκείνω …" Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι …μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής …

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη ,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι …
Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν , ζεσταίνονται , μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων . Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται …δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί …Γεννάται . Ο ενεστώς …διαρκείας . Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει , όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα .
Τα χρόνια κύλησαν και πήραμε και εμείς την θέση τους , εκεί δίπλα σε ένα μικρό κρεβάτι με ένα βιβλίο παραμυθάδων στο χέρι , με μια φωνή ψιθυριστή στο σκοτάδι να διηγείται ό,τι μπορεί να ταξιδέψει στο όμορφο , να γαληνέψει μια παιδική ψυχή στην αγκαλιά του φύλακα Αγγέλου της . Τούτες τις νύχτες τις καρτερικές τα βιβλία των παραμυθάδων ας πάνε στην άκρη . Και οι φωνές μας οι ψιθυριστές ας γίνουν πιστευτές και ας πιάσουν να διηγούνται αυτά που γίνηκαν τότε ….Μα αν δεν τα πιστεύουμε εμείς στ ΄ αλήθεια πως θα νοιώσουν τις ιερές αλήθειες οι εύφορες παιδικές ψυχές ;Ή καλύτερα πόσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι όλα αυτά συνέβησαν πρσγματικά και ότι δεν αποτελούν απλά το σενάριο σε μια καλοσκηνοθετημένη σχολική γιορτούλα με τα παιδιά μας να υποδύονται ρόλους μπροστά από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μας μηχανές ;

Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου στο πλοίο «Θεόφιλος»!

Είμαστε γύρω στους 50 κι επιστρέφουμε. Το πλοίο της γραμμής έχει το όνομα του μεγάλου περιθωριακού «Θεόφιλος».Είναι αργά το βράδυ, παραμονή της 1ης Οκτωβρίου. Κάποιος προτείνει στον ιερέα να κάνουμε απόψε τον αγιασμό του μήνα, μια που το πρωί δεν θα μπορούσε. Εκείνος δεν φέρνει αντίρρηση. Είπαμε να συναντηθούμε στην τραπεζαρία λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Νομίζουμε πώς θα τον συντροφεύουμε λίγοι, έτσι κουρασμένοι κι έτσι φορτωμένοι με πολλές συγκινήσεις.

Το έθιμο της Χριστουγεννιάτικης γαλοπούλας!

Πρόκειται για ένα έθιμο που έχουν υιοθετήσει πολλές χώρες του κόσμου, ενώ λέγεται ότι το έφεραν πρώτοι στην Ευρώπη οι Ισπανοί το 1824 μ.Χ από το Μεξικό και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ισπανία, τη Γαλλία και την Αγγλία.

Από πολύ παλιά υπήρχε το έθιμο να σερβίρεται στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι πουλερικό και κυρίως χήνα. Η γαλοπούλα καθιερώθηκε ως το κατεξοχήν γιορτινό φαγητό γιατί θεωρείτο ένα ασυνήθιστο πουλερικό και μαγειρευόταν μόνο σε μεγάλες γιορτές.

Στην Ελλάδα, η συνήθεια είναι να φτιάχνουμε κότα ή "κούρκο" (γαλοπούλα) γεμιστό με κάστανα, καρύδια, σταφίδες, κιμά, κρεμμύδι πιπέρι και μαϊντανό, όλα καβουρδισμένα.
Σε αρκετές περιοχές της χώρας μας διατηρείται και το έθιμο της κοτόσουπας, ιδιαίτερα στη Θεσσαλία και στην Κρήτη, διότι παλαιότερα η κοτόσουπα αποτελούσε το κυρίως πιάτο που έτρωγαν οι Έλληνες όταν επέστρεφαν από την εκκλησία.

Τα Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια!

Τα Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στολίζονται και φέγγουν παντού. Από τα μπαλκόνια μας, μέχρι τους δρόμους, τις βιτρίνες των καταστημάτων, τα εστιατόρια και τα εμπορικά κέντρα.

Από πού, όμως, προέρχεται αυτό το έθιμο του στολισμού;

Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου έχει τις ρίζες του στις παλιές παραδόσεις. Οι μπάλες συμβολίζουν το μήλο του προπατορικού αμαρτήματος, ενώ τα λαμπάκια και τα κεριά είναι σύμβολα του θριάμβου του φωτός που έφερε ο Χριστός στις ζωές των ανθρώπων.

Τα πρώτα χριστουγεννιάτικα δέντρα στολίζονταν με κεριά. Με το πέρασμα των χρόνων τη θέση των κεριών πήραν λάμπες που έπαιρναν μέσα κερί ή μεταλλικά φανάρια με μικρά φιτίλια που κρεμόντουσαν από τα κλαδιά σαν στολίδια. Μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος όμως, πλέον χρησιμοποιούμε ηλεκτρικά χρωματιστά ή μονόχρωμα λαμπάκια, που αναβοσβήνουν και φωτίζουν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές μας.